Ryanair moet reisorganisatie miljoenen terugbetalen na annulering van vluchten
door Judith Tersteeg & Erik Ruijs
Dit heeft het High Court van Engeland en Wales op 31 oktober jongstleden bepaald. Reisorganisator On the Beach, had vluchten geboekt en betaald. Vanwege corona-maatregelen heeft Ryanair diverse vluchten moeten annuleren. De passagiers konden daarom geen gebruik meer maken van de pakketreizen. Hierop heeft de reisorganisatie de vliegtickets terugbetaald aan haar klanten en daarna de vluchtkosten bij Ryanair geclaimd. Ryanair gaf echter niet thuis, hetgeen heeft geleid tot een rechtszaak.
Ryanair stelt geen vluchten te verkopen via tussenpersonen en stelt dat het boeken door online-pakketreisaanbieders van vluchten voor derden een inbreuk is op de voorwaarden voor gebruik van haar website. Daarnaast betwisten ze dat de vluchten werden aangeschaft door een reisagent en dat de vluchten onderdeel waren van een pakketreis. Bovendien betwistte Ryanair dat vluchten waren geannuleerd en dat als ze wel waren geannuleerd, dit niet het recht geeft aan de reisorganisator op schadevergoeding.
Volgens Ryanair bestaat er geen wettelijke verplichting om passagiers die hebben geboekt via een (online)reisorganisator te compenseren in geval een vlucht uitvalt of vertraagd raakt. De vliegmaatschappij stelt dat de reisorganisatie zichzelf in de huidige positie heeft gebracht door tegen de gebruiksvoorwaarden van de website als reisorganisatie toch reizen te boeken voor reizigers. Bovendien zou een vlucht die niet doorgaat niet hoeven te betekenen dat direct de hele pakketreis van de reiziger geen doorgang kan vinden.
Desalniettemin geeft Ryanair aan dat ze best bereid zijn om een compensatie te betalen voor geannuleerde vluchten aan de reisorganisator maar niet het risico willen lopen dat ze ook nog aan de passagier moeten betalen. De vliegmaatschappij vindt dat de reisorganisatie voor iedere boeking een onderzoek moet uitvoeren om te bekijken of het annuleren van de pakketreis wel noodzakelijk was en welke andere mogelijkheden er bestonden.
De rechter gaat hieraan voorbij. Uiteindelijk zijn de vluchten geannuleerd waardoor het noodzaak was om de pakketreis te annuleren.
Een belangrijk twistpunt in deze zaak had betrekking op een bepaling die ook in de rest van de Europese Unie geldt. De huidige wetgeving in Engeland is op dit punt namelijk nog steeds hetzelfde als de Europese Verordening en richtlijn. Het gaat hierbij om artikel 22 van de Richtlijn Pakketreizen (2015/2302) waarin staat dat het de Lidstaten van de EU wordt verplicht om “te zorgen dat de reisorganisator of reisagent de rechten heeft om verhaal te halen op derden die hebben gezorgd voor de verplichting van terugbetaling, prijsvermindering of andere verplichtingen”.
De rechter moest bepalen of dit artikel het recht geeft om de terugbetaling te vorderen of dat het stelt dat er (andere) nationale regelgeving moet worden gemaakt door de lidstaat waarmee de reisorganisatie verhaal kan halen bij de vliegmaatschappij. Met andere woorden, hoe moet dit artikel worden gelezen? Hierover was nog niet eerder beslist bij het Hof van Justitie van de Europese Unie. De rechter heeft daarom ook gekeken naar de wijze waarop andere bepalingen zijn verwoord en komt tot de conclusie dat de bepaling daadwerkelijk het recht geeft om verhaal te halen.
Deze hele exercitie was niet nodig geweest als er een overeenkomst ten grondslag had gelegen tussen de partijen waarin dit werd geregeld. Ryanair stelt dat ze geen overeenkomsten willen aangaan met reisorganisatoren en alleen rechtstreeks boekingen accepteren van reizigers. Dat mocht dus niet baten.
Ryanair wordt uiteindelijk veroordeeld tot betaling van een bedrag van ruim £2 miljoen aan de reisorganisator.
Dit is de eerste keer dat een hogere (in dit geval Engelse) rechter heeft uitgesproken dat de Richtlijn Pakketreizen (die is gericht op consumentenbescherming) een op zichzelf staand recht geeft aan reisorganisatoren om refunds te claimen bij airlines.
In de concepttekst voor de komende nieuwe versie van de Richtlijn Pakketreizen is dit verhaalsrecht voor reisorganisatoren overigens nog concreter vastgelegd en is er ook een termijn aan verbonden van 7 dagen (artikel 22 lid 2):
“Member States schall ensure that, when a service provider cancels a service that is part of a package or fails to provide it, that service provider shall refund to the organisor any payments made by the organisor for the service within 7 days.”
Opmerkelijk dat men in consumentenwetgeving b2b verplichtingen opneemt. Voor reisorganisatoren tot op zekere hoogte goed nieuws, zij het dat de afdwingbaarheid nog wel een punt van aandacht is en de Richtlijn alleen ziet op Europa.
Wil je meer weten? Neem gerust contact met ons op.
#ryanair #pakketreis #vergoeding
Will je de volledige uitspraak lezen: